Mümkün olduğu kadar gözlerine bakarak, mecburiyetimi anlatmaya çalışacağım... Boğazım düğümlenirse , ağlarsam, yutkunarak, durarak konuşursam veya sesim yükselirse arada sırada, kusuruma bakma, elimde değil...
Kontrolsüzlüğüm senin karşındaki acizliğimden... Bu hazin tabloyu ben resmetmiş olayım... Seni suçlamamaya özen göstereceğim, hepsi benim hatam olsun. Bu yalnızlık benim seçimim olsun... Beni anlama istersen, anlamaya çalışma... Sadece dinle...
Niye, neden, nasıl gibi sorular sormayacağım. Şu anki mutsuzluğumu anlatmaya çalışacağım... Sende gördüğüm mutsuzluğu tarif edeceğim... Birbirini deli gibi seven iki insanın, birbirine yaptığı eziyetlerden bahsetmeyeceğim... Çünkü ikimizde farkındayız... Tekrara düşebilirim, ki onlar benim canımı en çok acıtan şeyler, idare et...
Sonrası sana bağlı... Demezsin biliyorum ama "kal" deme n'olur... Benden şikayet et, beni kötüle, yerden yere vur... Sevdiğin insan olduğumu unutarak konuş... Ya da sus, ben kapının yerini biliyorum...
Son bir kez uzanayım mı yanına? İstersen sırtını dön yine... Önce kolarımla sarayım bir iki dakika... Çok sıkmam seni, hasretime hakim olabilirsem... Sonra başını kolumun üstüne koy, yastığın olsun... Ağlarsan gözyaşların, elma yanaklarından süzülüp koluma aksın... Ben saçlarını ıslatayım, kendi acılarımla... Her nefeste kokunu çekeyim içime, bir ömürlük...
İstersen hiç konuşmayız... Diğer kolumla sırtını sıvazlayayım, üşümezsin... Belki uyursun... Ben biraz daha konuşurum. Seni aslında ne kadar çok sevdiğimi de anlatırım, duymadığını düşünerek... Bu saatten sonra ne farkeder, değil mi? Kalkıp gideceğim zamanı da biliyorum... Uyuduğuna emin olduğum zaman... Hiç uyuma olur mu?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder