Bir siyah takınıyorsun, bir bulanık gri... Aşk körü renkleri öldürdüm ben içimde, yüreğimde ateş kırmızısının dermansız yanıkları...
Simsiyah bir gurur bürünmüşsün bana... Her "Siyah"ına uzanışımda, karşımda seni çevreleyen bir "Yangın Sarı"sı... Her "Sarı"da bir yara, bir yanık izi. Sana ulaşımsızlığım bu yüzden...
"Kızgın Mavisi" kokular sürmüşsün... Gökyüzü ferahlığı, deniz sonsuzluğu sandığın... Ciğerlerime dolan "Bulanık Gri" bir nehir kokusu, içinde yüzmeye korktuğum.... Sana umutlanmayışım bu yüzden...
"Kan Kırmızısı" sırların varmış benden gizlediğin. Üstünü "Nefret Siyahı"nla kapattığın. Renk körüyüm ben, karanlık renkleri bilmem, gizli renkleri seçemem. Nefretle örttüğün acımanı göremem ben... Sana bakamayışım bu yüzden...
Belki bir "Af Yeşili" bakış görsem, bir ağaç olup "Suçsuzluk Kahverengisi" dallarımı uzatsam, umut çiçeklerim yeniden açar mı kalbinde? Ellerimi yakan "Alev Turuncusu", sarar mı yeniden ellerini? "Sayfa Beyazı"na, daha önce doyamadığım duygulardan, "Pembe Panjurlu" cümleler yazabilir miyim yeniden? Sana tutunuşum bu yüzden...
Aşk körü renklerde üşüyen, renk körü bir ateşim ben... "Köz Kırmızısı" örtülerini ser üstüme, yakarsa bırak ben yanayım... Küllenip toz olsam da, senin için olayım...
Güzel olmuş,yüreğine sağlık.
YanıtlaSil