25 Ağustos 2019 Pazar

KENDİME TANIDIĞIM SON ŞANSIMSIN

Çok direndim hayata... Şükredecek çok şeyim vardı. Bir şey hep noksan kaldı... İsyana yeltendiğim zamanlarda bile hep sabır taşıdım yüreğimde... Şimdi sen varsın umut cebimde... Kendime tanıdığım son şans olarak...


Beklentilerim taze, sabrım her zamankinden güçlü... Ama omuzlarımdaki ağrı çok fazla. İyi bir şeyler olacak biliyorum... Tam da zamanı... Bugünlerde hep son anda boğazıma düğümlenen ümitlerim çok olsa da "Bu sefer olsun n'olur" duamı hiç durmadan tekrarlıyorum...


Zaten olmasa sana küsecek değilim... Çünkü önce küsmem gereken bir hayat var... Zor günlerde kaybolan iyi gün selamcıları var... İşi düştüğünde arayanların, "Ben hep senin yanındayım" diyenlerin yokluğu var... Yolda bulduklarını nimet sayanlar var... Onlara küsüp sonra sana döner sitemlerim... Yani anlayacağın sana sıra gelmez...


Belki bırakır giderim büyük şehirleri, bir kabuk bulur içine sığınırım küçük bir kasabada... Bir ekmek çıkar karşıma, karnım doyar, doyamadığım huzurunu anımsarken... Çok ağlar mıyım? Bilemem...


Belki bulunduğum ortama mezar gözüyle bakarım. Günü bitirmenin telaşıyla ömür bitiririm saat saat... Güvenebileceğim dalları kendim kırarak... Bakarsın ecel erken davranır... 


İşin tuhaf tarafı farkındaysan, bu kez de olmayacakmış gibi planlarım var. Ama olur da bir mucize olur diye planım yok... Trajikomik... Umutlarım bile umutsuz aslında... Var gerisini sen düşün... 

6 yorum:

  1. Başka şehre gitsen de hatta başka ülkeye bile gitsen kafa senle geldiği müddetçe rahat yok ne yazık ki

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Zaman her şeyin ilacıdır derler, denemekte fayda var...

      Sil
  2. Ehh fena değil reklam daha güzel 'di 😉

    YanıtlaSil
  3. Geçmişin seninle köprü olan/ kurdelasına makas bulman /gerek bilenmen ve yine bilenmen/ve sorman gerek/ben kimlerin arasına ördüm o duvarları/tükettirdim umutları... (üzerine alınma sadece bir şiirimsi)

    YanıtlaSil