SÖZÜMÜ TUTAMADIM

O hüznü alamadım gözlerinden, sözümü tutamadım... Yaralarının bu kadar derin olduğunu bilemedim, göremedim...

Ama kabul et ki çok badireler atlattık. Hepsinin sonunu mutluluk sanarak. Engeller bitmedi... En güvendiğimiz yollar, biz geçmeden çöktü... Zaten bir şeylerin bu kadar huzurlu olması inandırıcı değildi... Bir de yalanlarla örülü bir ağdan kurtulmaya çalışmak zordu tabii...

Belki bir labirentti çıktığımız yol... Harita yanlış çizilmişti... Biz elele tutuşmuş olmamızın heyecanına yenildik... Bu yolların hepsi çıkmaz... 

"Bir daha böyle mutlu olur muyum?" sorusu, beni sıcaklığında tutan... Yoksa her kaybeden gibi ben de sahayı ilk terkeden olurdum... Hâlâ yanındayım çünkü hâlâ umudum var...