SOL YANIMA TERKETTİM SENİ

Kimine göre adı kalp olur romantik cümlelerde, kimine göre yürek olur cesareti ifade ederken... Sol yanım deriz yerini tarif ederken... Varlığını hep hissetiğimiz, aslında hiç olmayan bir organımızdır gönül...

Belki de kabul görmemiş ayrı duyu organı gibidir gönül... Görmek ister, duymak, dokunmak, koklamak, öpüp tatmak ister seven... Gönül belki de bunların hepsini aynı anda hisseden tek duyudur...

Belki bende değil sendedir gönül, her varlığını hissettirdiğinde yaşattığın coşkudur... Bakışın, duruşun, dokunuşun, sözlerin, saçların, dudaklarındır gönül... Bazen keskin bıçak, bazen kan kırmızı kadife yaşattığındır sol yanıma...

Neyse sol yanım sen bunlara takma, bak sana açıklayayım... Gönül sol yandadır, kalptedir... Seni ilk gördüğümde düştün soluma, çünkü kıpırdayan, ritmi hızlanan, ince ince sızlayan sol yanımdı eminim...

Farketmeden ben seni sol yanıma aldım da bu kez ben senin sağında kaldım... Bu yüzden mi benim sızılarımı, acılarımı sen benim kadar çekmiyorsun...

Ya ben seni çok seviyorum, çok özlüyorum da benim niye sol yanım çok acıyor, sürekli kanıyor... Çıkmak mı istiyorsun gözüm,  kendini hapsedilmiş mi hissediyorsun, iki yüzük mü bütün mesele anlamadım... Yani senin orada kalmak istemediğini bilsem, paramparça etmek kolay olacak gönlümü de, olmuyor işte... Ne yapsam olmuyor... Hainlik etsem olmuyor, kırgınlığımı, acılarımı gizlesem olmuyor, yaralarımı açsam da isyanını haykırmıyorsun yüzüme, olmuyor, olmuyor, olmuyor... Ama artık parçalıyorsun gönlümü, sol yanımı, yapma... Sonra tekrar girmek istersen seni koruyacak, saracak, sevecek bir yer olmayacak orası, şimdiden harabe zaten...

Ben çok düşündüm, çoktandır düşünüyorum da bulamadım bir çare... Sen de benim kadar kararsızsın biliyorum ama ne çare... Açtığın yaralardan akan kan damlalarının, içimde yarattığı bulanıklık mı bizi kör eden bilemedim... Sen de ben de mutlu olmayacağız ama yine de kalamam sağ yanında... Gidiyorum, sol yanıma terkedip seni...